ماون بعد از ۱۰ ماه سفر، در ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۴ توانست وارد مدار مریخ شود. هدف این فضاپیما درک آب‌و‌هوا و اتمسفر مریخ بود. این کاوشگر مأموریت علمی یک‌ساله خود را با انجام مشاهدات منظم از فعل‌ و‌ انفعالات خورشید و باد خورشیدی و جو بالایی مریخ، یونوسفر، آغاز کرد.

این فضاپیما برای بررسی نور فرابنفش، باد خورشیدی، دما، عکاسی و… حامل ۹ ابزار علمی بود. تنها چند ماه پس از آغاز مأموریت ماون گذشته بود که برخوزد با یک دنباله دار آن را تهدید می‌کرد که با کنترل هدایت‌کنندگان کاوشگر، ماون بدون هیچ آسیبی سالم باقی ماند و توانست داده‌های ارزشمندی درباره تأثیر دنباله‌دار بر مریخ را به زمین مخابره کند.

دستاوردهای ماون

دانشمندان اعلام کردند دو پدیده پیش‌بینی نشده را در جو مریخ مشاهده و کشف کرده‌اند که یکی ابر غباری در ارتفاع حدود ۱۵۰ تا ۳۰۰ کیلومتری و دیگری درخشش شفاف ماورابنفش شفاف در نیمکره شمالی سیاره بود. همچنین این کاوشگر پروازهای نزدیکی نیز بر فراز ماه بزرگ مریخ، فوبوس انجام داد و با استفاده از ابزار تصویربرداری طیف‌سنج ماوربنفش خود توانست تصاویر طیفی از این قمر تهیه کند. علاوه بر این کاوشگر در قسمت بالایی اتمسفر سیاره سرخ شباهت هایی با زمین نیز کشف کرده است لایه‌هایی که مشابه سیاره ما، دارای بار الکتریکی‌اند که سیگنال‌های رادیویی را دچار اختلال می‌کنند. تجهیزات ماون نیز مقادیر زیادی از وجود پلاسما در اتمسفر مریخ را نیز گزارش کرده‌اند. این اطلاعات کمک شایانی برای تعیین چگونگی از دست دادن مواد فرار از جو مریخ و درک آب‌و‌هوای گذشته و تغییراتی که دچار آن شده است، کمک می کند.

در سال ۲۰۱۳ فضاپیما با خطر برخورد به فوبوس روبه‌رو بود که با یک مانور کوچک توانست خود را نجات دهد.
با وجود اینکه مأموریت ماون یک‌ساله بود، همچنان در جو مریخ در گردش است. احتمالاً سوخت کاوشگر تا سال ۲۰۳۰ برای کارکرد آن کافی باشد.