علائم اوتیسم در کودکان

اوتیسم چیست علائم اوتیسم می‌تواند از خفیف تا شدید مانند کودکان با اختلالات عصبی متغیر باشد. لازم است والدین به نشانه‌های اولیه در کودک خود توجه کنند و در صورت نیاز با روانشناسان مجرب ما تماس بگیرند. این روانشناسان شما را در ارزیابی‌های بیشتر و ارجاع به متخصصین برای مراحل درمانی راهنمایی خواهند کرد. برخی […]

Rate this post

اوتیسم چیست

علائم اوتیسم می‌تواند از خفیف تا شدید مانند کودکان با اختلالات عصبی متغیر باشد. لازم است والدین به نشانه‌های اولیه در کودک خود توجه کنند و در صورت نیاز با روانشناسان مجرب ما تماس بگیرند. این روانشناسان شما را در ارزیابی‌های بیشتر و ارجاع به متخصصین برای مراحل درمانی راهنمایی خواهند کرد.

برخی از مشکلات اجتماعی که ممکن است کودک شما با آن‌ها روبه‌رو شود شامل موارد زیر است:

اگر کودک شما به نامش واکنش نشان نمی‌دهد یا توجهی نمی‌کند.
اگر کودک تا ۶ ماهگی لبخند نزند یا حالات گرم و شاد نداشته باشد.
اگر بعد از ۹ ماهگی کودک به لبخند، صداها یا حالت‌های چهره شما و دیگران پاسخ ندهد یا به هیجانات اطرافیان بی‌تفاوت باشد.
اگر تا ۱۲ ماهگی متوجه گریه‌های کودک خود نشده‌اید.
اگر کودک در ۱۲ ماهگی حرکات ساده‌ای مثل تلاش برای گرفتن وسایل بازی یا تکان دادن دست‌ها را انجام نمی‌دهد.
اگر کودک رفتارهای پرخاشگرانه مانند کوبیدن سر، گاز گرفتن، خراشیدن یا کندن مو از خود نشان می‌دهد.

بخش دیگری از علائم اختلال طیف اوتیسم در dsm-5 شامل رفتارها یا علایق محدود و تکراری است که در کودکان مبتلا به این اختلال دیده می‌شود:

کودک شما در بازی‌ها خلاقیت ندارد و اغلب اسباب‌بازی‌ها را ردیف می‌کند یا همیشه به یک شیوه بازی می‌کند.
کودک شما به تغییرات، حتی کوچک، واکنش‌های شدیدی نشان می‌دهد.
کودک علایق وسواسی یا بسیار غیرعادی را دنبال می‌کند.
کودک واکنش‌های حسی خاصی دارد که با همسالانش متفاوت است؛ برای مثال، از صداهای بلند متنفر است یا با بعضی از لباس‌ها یا غذاها احساس ناخوشایندی پیدا می‌کند.
کودک شما رفتارهای حسی خاصی مانند خیره شدن‌های عمیق یا بو کشیدن مکرر را نشان می‌دهد.

راه های تشخیص اوتیسم در کودکان

تشخیص اوتیسم در کودکان فرایندی چند مرحله‌ای است که شامل غربالگری اولیه، ارزیابی‌های تخصصی، و در نهایت تشخیص نهایی می‌شود. در ادامه مراحل اصلی تشخیص اوتیسم توضیح داده شده است:

غربالگری اولیه: این مرحله شامل بررسی‌های منظم رشد کودک در سنین ۹، ۱۸ و ۳۰ ماهگی توسط پزشک اطفال یا دیگر متخصصین بهداشت است. در این مرحله، از والدین خواسته می‌شود تا پرسشنامه‌های مربوط به مهارت‌های زبانی، حرکتی، و اجتماعی کودک را پر کنند. این غربالگری‌ها به تشخیص زودهنگام مشکلات احتمالی کمک می‌کند و در صورتی که نتایج غربالگری نشان‌دهنده نگرانی باشد، ارزیابی‌های دقیق‌تر پیشنهاد می‌شود.
ارزیابی تخصصی: اگر غربالگری اولیه نشان‌دهنده مشکلاتی در رشد کودک باشد، پزشک اطفال ممکن است کودک را به یک متخصص رشد و تکامل، روانشناس کودک، یا پاتولوژیست زبان و گفتار ارجاع دهد. این ارزیابی‌ها شامل مشاهده رفتار کودک، مصاحبه با والدین، و انجام آزمون‌های ساختاریافته است. هدف از این ارزیابی، بررسی دقیق‌تر مهارت‌های کودک و تعیین نیاز به مداخلات بیشتر است.
تشخیص نهایی: تشخیص نهایی اوتیسم معمولاً توسط یک تیم تخصصی شامل پزشکان و روانشناسان با تجربه در تشخیص اختلالات طیف اوتیسم انجام می‌شود. این تیم ممکن است شامل یک پزشک متخصص رشد و تکامل، یک روانپزشک، و یک گفتار درمانگر باشد. در برخی موارد، تست‌های ژنتیکی نیز پیشنهاد می‌شود تا احتمال وجود عوامل ژنتیکی بررسی شود.

تشخیص زودهنگام اوتیسم بسیار مهم است، زیرا مداخلات اولیه می‌تواند به بهبود مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی کودک کمک کند و کیفیت زندگی او را بهبود بخشد.

علائم اوتیسم در نوزادان

علائم اوتیسم در نوزادان ممکن است در سنین مختلفی ظاهر شوند، اما اغلب در حدود ۶ تا ۱۲ ماهگی قابل مشاهده هستند. برخی از این علائم شامل عدم توجه به افراد یا اشیا، ناتوانی در پاسخگویی به صداها یا حرکات، و عدم بروز واکنش‌های اجتماعی مانند لبخند زدن است. برای مثال، نوزادانی که اوتیسم دارند ممکن است به صداهایی که از اطرافشان می‌آید واکنش نشان ندهند یا در زمانی که والدینشان به سمت یک شیء اشاره می‌کنند، به آن شیء نگاه نکنند.

همچنین، این نوزادان ممکن است در واکنش‌های حسی مانند حساسیت به صداهای بلند، بوها، یا بافت‌ها تفاوت‌هایی نشان دهند و به راحتی تحریک شوند. این علائم در مراحل اولیه ممکن است به صورت کمبود در استفاده از حرکات غیرکلامی (مانند اشاره کردن) یا عدم توانایی در برقراری ارتباط از طریق حرکات و اصوات ظاهر شوند.

توجه به این نشانه‌ها و مشاوره با پزشک می‌تواند به تشخیص زودهنگام و شروع مداخلات مناسب کمک کند که می‌تواند در بهبود مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی نوزاد مؤثر باشد.

علائم اوتیسم در نوجوانان

اوتیسم در نوجوانان می‌تواند با چالش‌هایی مانند مشکلات در ارتباطات اجتماعی، رفتارهای تکراری، و دشواری در مدیریت زمان و سازماندهی ظاهر شود. این نوجوانان ممکن است در درک نشانه‌های غیرکلامی و قوانین اجتماعی مشکل داشته باشند و به علت حساسیت‌های حسی یا علاقه‌های خاص، از فعالیت‌های دیگر چشم‌پوشی کنند. علاوه بر این، برخی از آن‌ها ممکن است احساس انزوا کنند و در برقراری دوستی‌های نزدیک دچار مشکل شوند. حمایت زودهنگام می‌تواند به بهبود مهارت‌های اجتماعی و کیفیت زندگی آن‌ها کمک کند.

علائم اوتیسم در بزرگسالان

علائم اوتیسم در بزرگسالان شامل مشکلات در درک احساسات و افکار دیگران، اضطراب در موقعیت‌های اجتماعی، و تمایل به تنها بودن است. برخی از افراد ممکن است به نظر سرد یا بی‌توجه بیایند، اما این ناشی از مشکلات ارتباطی است. دیگر علائم شامل رفتارهای تکراری، حساسیت به صداها و نور، و دشواری در تغییر روال‌های روزانه است. همچنین، بسیاری از بزرگسالان اوتیستیک تمایل به توجه به جزئیات دارند و ممکن است به موضوعات خاص علاقه‌مند باشند. تشخیص زودهنگام می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی کمک کند.

علائم اوتیسم خفیف

اوتیسم خفیف یا سطح یک، نوعی از اختلال طیف اوتیسم است که با چالش‌هایی در تعاملات اجتماعی، ارتباطات و رفتارهای تکراری همراه است. افراد مبتلا به اوتیسم خفیف معمولاً هوش و توانایی‌های زبانی خوبی دارند، اما در برخی زمینه‌ها با دشواری روبرو می‌شوند.

علائم رایج اوتیسم خفیف عبارتند از:

مشکلات اجتماعی: دشواری در درک و تفسیر نشانه‌های اجتماعی، برقرار کردن و حفظ دوستی‌ها و عدم علاقه به تعاملات اجتماعی.
اختلالات ارتباطی: مشکل در بیان افکار و احساسات، استفاده از زبان غیر معمول و دشواری در درک طنز و کنایه.
رفتارهای تکراری: علاقه شدید به موضوعات خاص، نیاز به روال‌های ثابت و حرکات تکراری.
چالش‌های حسی: حساسیت بیش از حد یا کمبود حساسیت به صداها، نور، بوها و لمس.
مشکلات در هماهنگی: دشواری در انجام کارهای ظریف و مشکلات حرکتی.

نکته مهم: شدت و نوع علائم در افراد مختلف متفاوت است و ممکن است با گذشت زمان تغییر کند. تشخیص دقیق اوتیسم خفیف توسط یک تیم متخصص انجام می‌شود و درمان آن نیز بر اساس نیازهای فردی هر شخص طراحی می‌شود.