مشاوره برای کودکان با اختلالات عصبی

کودکان با اختلالات عصبی نیازمند حمایت و توجه ویژه‌اند. درمان، تربیت و آموزش مخصوص آنها اهمیت دارد. تشخیص زودرس و پشتیبانی فراهم کننده به آنها کمک می‌کند تا در جامعه بهتر تطابق پیدا کنند.

روش‌های مشاوره برای کودکان با اختلالات عصبی چیست

استفاده از خدمات مشاوره برای کودکان با مشکلات عصبی یک راهکار اثربخش و حمایتی است که به آنان کمک می‌نماید تا در مواجهه با چالش‌ها، اضطراب‌ها و نگرانی‌های خود، به بهترین شکل ممکن واکنش نشان دهند. همانند بزرگترها، کودکان نیز ممکن است با مشکلات عصبی و رفتاری مواجه شوند که نیاز به درک عمیق‌تر و حمایت حرفه‌ای دارند. در جلسات مشاوره برای کودکان با اختلالات عصبی، روانشناسان از ابزارهای متنوعی مثل سوالات روانشناسی کودک، بازی‌درمانی، و یا روش‌های درمانی شناختی-رفتاری (CBT) استفاده می‌کنند.

کی به مشاوره برای کودکان عصبی نیاز دارید

در شرایط گوناگون، می‌توانید به منظور کمک به کودکان عصبی از مشاوره استفاده نمایید. مهمترین نکته این است که هر کودک دارای ویژگی‌ها و نیازهای منحصر به فردی است. اینکه یک راه‌حل برای بهبود وضعیت یک کودک مفید باشد، ممکن است برای کودک دیگر موثر نباشد. در صورتی که در موقعیت‌های زیر قرار دارید، توصیه می‌شود از خدمات مشاوره مرتبط استفاده کنید:

اضطراب و نگرانی به میزان زیاد در کودکان با اختلالات عصبی

اگر کودکی به طور پیوسته نگران و مضطرب باشد یا همواره از چیزی هراس داشته باشد که با توجه به سن و سال او غیر عادی به نظر می‌رسد، مناسب است از خدمات روانشناسی کودکان بهره‌مند شوید. این حالت اضطراب و ترس به حدی شدید است که تأثیر منفی بر زندگی روزانه، ارتباطات اجتماعی، بازی و پیشرفت تحصیلی کودک دارد.

تغییرات در ساختار خانواده و تاثیر بر کودکان با اختلالات عصبی

حوادثی همچون طلاق، مهاجرت، یا از دست دادن یکی از افراد نزدیک می‌تواند برای کودکان بسیار دشوار و فراز و نشیب باشد. مشاوره روانشناختی فرصتی فراهم می‌آورد تا برای آن‌ها فضای امنی ایجاد شود، تا بتوانند احساسات خود را باز کنند و یاد بگیرند که چگونه با تغییرات زندگی خود مقابله کنند.

اضطراب اجتماعی مشکل جدی برای کودکان با اختلالات عصبی

بعضی از اطفال با مشکلات جدی در مواجهه با وضعیت‌های مختلف اجتماعی دست و پنجه نرم می‌کنند، که این مسئله می‌تواند منجر به اظهار رفتارهای عصبی در آنان گردد. به عنوان مثال، برخی از این اطفال با چالش‌هایی در ایجاد دوستی مواجه هستند یا با شدتی زیاد خجولی دارند. در جلسات مشاوره، روانشناس به منظور بهبود مهارت‌های اجتماعی و افزایش اعتماد به نفس این اطفال، استراتژی‌های مختلفی را ارائه می‌دهد.

تروما یا سوء استفاده

کودکانی که تحت ضربه‌های روحی شدید قرار گرفته‌اند یا به بدرفتاری و سوءاستفاده مستقیم مبتلا شده‌اند، علائم عصبی خود را اظهار می‌کنند. مشاوره نقش مهمی در کمک به آن‌ها دارد تا بتوانند با این مشکلات روبرو شوند و از آثار ناشی از آن‌ها پیشگیری کنند.

استرس مربوط به مدرسه

فشارهای تحصیلی و قلدری در همسالان می‌توانند شرایط را برای ایجاد استرس و نگرانی در کودکان فراهم کنند. از طریق مشاوره، این امکان فراهم می‌شود که کودکان بتوانند مهارت‌های لازم برای مواجهه با چالش‌ها و حل مسائل را پیدا کنند و در نتیجه، توانایی مدیریت و حل تنش‌های احتمالی را به دست آورند.

روش ها و تکنیک های مشاوره کودکان با اختلالات عصبی

مشاوره برای کودکان با مشکلات عصبی اغلب شامل راهبردهایی است که به بهبود مدیریت احساسات، تقویت مهارت‌های مقابله و ارتقاء کلی کیفیت زندگی آن‌ها کمک می‌کند. این روش‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

بازی‌درمانی: بسیاری از اطفال قادر به استفاده از کلمات برای ابراز وضعیت خود نیستند؛ به عبارت دیگر، از طریق بازی، می‌توانند بهترین شیوه را برای اظهار آنچه در ذهن خود دارند، پیدا کنند. روان‌شناس کودک از اسباب‌بازی‌ها، بازی‌ها و فعالیت‌های خلاقانه به منظور یاری به اطفال در برقراری ارتباط با افکار و احساسات خود استفاده می‌نماید.
درمان شناختی-رفتاری (CBT): رویکرد درمانی CBT هدفمند، به کودکان کمک می‌کند تا الگوهای فکری و رفتارهای منفی خود را تشخیص داده و تغییر دهند. این روش مشاوره برای کودکان عصبی طراحی شده است تا آن‌ها را آموزش دهد چگونه ترس‌های غیر منطقی خود را شناسایی کنند و راه‌حل‌های عملی برای مقابله با آن‌ها را در نظر بگیرند.
تمرینات ذهن‌آگاهی در کودکان: این تمرینات شامل روش‌هایی هستند که به کاهش تنش، استرس، و اضطراب در بدن و ذهن کودکان منجر می‌شوند، و در واقع، هدف آنها بهبود وضعیت فعلی کودکان در زمان حال است. از جمله این روش‌ها، تنفس عمیق نیز به‌طور خاص مورد توجه قرار گرفته است.

سوالات مشاوره برای کودکان با اختلالات عصبی

در جلسات مشاوره کودکان عصبی، سوالات به گونه‌ای طراحی می‌شوند که با سن و تجربیات هر کودک همخوانی داشته باشند. هدف اصلی روانشناس در اینجا ایجاد یک فضای حمایتی است که به کودک امکان می‌دهد احساسات و تجربیات خود را به آزادی بیان کند. این سوالات از ویژگی‌های زیر بهره‌مندند:

زبان غیر تقابلی: در ارتباط با کودک، روانشناس از زبانی خوددارانه و بدون ایجاد تنش استفاده می‌کند. به جای متهم کردن کودک، از سوالات باز برای به اشتراک گذاشتن تجربیات و احساسات وی استفاده می‌نماید.

لحن همدلانه: سوالات به گونه‌ای طراحی شده‌اند که کودک احساس کند روانشناس به واقعیت دیدگاه و احساسات او علاقه‌مند است و قادر به درک آن می‌باشد.

اعتبار بخشیدن به احساسات: سوالات به نحوی مطرح می‌شوند که کودک بتواند احساسات خود را، حتی اگر عصبانی یا خشمگین باشد، بیان کند، بدون اینکه به سرعت با واکنش منفی روبرو شود.

کاوش در محرک‌ها: سوالات باید به گونه‌ای هدفمند باشند که بتوانند الگوهایی که منجر به وضعیت عصبی کودک می‌شوند، شناسایی نمایند.

تشویق به خوداندیشی: روانشناس سوالاتی مطرح می‌کند که کودک را ترغیب به تفکر درباره اعمال و کلام‌های خود می‌کند. به عنوان مثال، ممکن است از کودک بپرسد: “پس از اظهار رفتار پرخاشگرانه، چه احساسی داری؟” یا “چطور می‌توانی احساساتت را بدون اظهار رفتار پرخاشگرانه بیان کنی؟”