نقش خانواده در تربیت فرزندان

نقش خانواده در تربیت کودک

ما می‌دانیم که محور اصلی حفظ سلامت روحی و جسمی کودکان و والدین و خانواده‌ها است. نقش خانواده در تربیت فرزندان اهمیت ویژه ای دارد و این نقش بر هیچ ‌کس پوشیده نیست. خانواده‌ها در جامعه به عنوان امانت داران تمدن شناخته می‌شوند و به عنوان پایه‌های اساسی یک کشور متمدن و با فرهنگ تلقی می‌شوند. به همین دلیل، وظیفه بسیار سنگینی بر دوش آنها قرار دارد.

اهمیت نقش خانواده در تربیت کودک

روش‌های برخورد پدر و مادر، نحوه عبور از محبت، اصول قاطعیت در رفتار و تربیت کودکان، افزایش اعتماد به نفس کودک، آموزش نجابت و اخلاق در رفتار، حفظ سلامت جسمی و روحی کودک، آموزش دوست ‌یابی به کودکان، توانایی عذرخواهی، اجتناب از تکبر و خودخواهی، همگی بخش‌هایی از وظایف تربیتی والدین هستند. بنابراین، بهتر است والدین آگاهی داشته باشند که نقش خانواده در تربیت کودکان چقدر مهم است. نادیده گرفتن تکلیف ‌های تربیتی آثار منفی بر روی کودکان و جامعه دارد. تصمیم به تربیت یک کودک مؤدب و با ارزش با شما والدین عزیز است. از این لحاظ، می‌توانید از همین الان شروع کنید و برنامه ‌ریزی برای آینده کودک خود داشته باشید. به امید آنکه کودک شما به جامعه ارزشمندی تبدیل شود.

نقش پدر در تربیت کودک

برخلاف اعتقاد گسترده که بیان می‌کند پدران کمترین نقشی در تربیت کودک‌ها دارند و فرض می‌شود که آنها بیشتر خارج از خانه حضور دارند، وجود پدر یکی از نقش‌های حیاتی و تأثیرگذار در تربیت صحیح کودکان است. کودک می‌تواند از پدر خود تمامی ویژگی‌ها و صفات یک مرد قوی را یاد بگیرد. پشتکار، نجابت، شیوه صحیح در عبور از محبت، رفتار صحیح، امانت‌ داری، صداقت، شرافت، تواضع و ادب را از پدر به ارث می‌برد یا از او به صورت اکتسابی آموزش می‌یابد. به پدران عزیز توصیه می‌شود که به کودکان خود توجه کافی دهند و آگاه باشند که آنها به عنوان نمونه‌ های پسران و دختران خود عمل می‌کنند. هر اقدام کوچکی از سوی پدر تأثیر مستقیمی بر روی کودک دارد، زیرا کودک پدر را به عنوان الگوی رفتاری خود می ‌پذیرد و نکات مثبت و منفی او را در ذهن خود ثبت می‌کند، و این تأثیر در آینده ممکن است تکرار شود.

نقش مادر در تربیت کودک

برای تععین نقش خانواده در تربیت فرزندان پس از پدر، مادر به عنوان مهم‌ ترین نقش در تربیت کودکان برمی‌آید. شاید به نظر نیاید، اما کودک از لحظه‌ ای که در آغوش مادر شیر می‌خورد، برخی از رفتارهایش را به صورت ژنتیکی و غریزی دریافت می‌کند. به علت شرایط اقتصادی و فرهنگی خانواده، مادران معمولاً مجبورند وظیفه پدران را نیز به عهده بگیرند. در جامعه ما، کودکان به طور معمول مادران خود را به عنوان الگوی اولیه‌ شان در نظر می‌گیرند و رفتارهای آنها را تقلید می‌کنند.

بسیاری از مسائل اخلاقی که نوجوانان با آنها مواجه می‌شوند، به دلیل اشتباهات و رفتارهای نادرست مادران ناشی شده است. زیرا برخی مادران اصرار ندارند که کودکشان در کنارشان زندگی می‌کند و تمام تفکر و توجه او به آنها معطوف است. حرف‌هایی که می‌زنند، رفتارهایی که انجام می‌دهند و حتی سبک لباس ‌پوشیدن و نوع پوشش آنها در محیط اجتماعی نیز تأثیر قابل ملاحظه‌ ای دارد. در ابعاد گسترده‌ تر، والدین می‌توانند به کودکان خود وفاداری به همسر را آموزش دهند. ایشان می‌توانند حقوق متقابل و نجابت را به او آموزش دهند و نحوه مکالمه و برقراری ارتباط محترمانه را به او یاد دهند.

نقش خواهر و برادر در تربیت کودک

اهمیت نقش خانواده در تربیت فرزندان نمی‌تواند به سادگی توصیف شود. در خانواده‌ هایی که تعداد اعضای آن بیش از ۳ نفر است و فرزندان خواهر و برادر دارند، کودکان به راحتی از طریق الگو برداری از خواهران و برادران خود شکل می‌گیرند. خواهران و برادران به عنوان نزدیک ‌ترین الگو های رفتاری و اخلاقی یکدیگر عمل می‌کنند. زیرا معمولاً حساسیتی به یکدیگر دارند و گاهی رقابت می‌کنند، به طوری که نقش والدین در این میان کمتر به چشم می‌آید. هر چه فاصله سنی بین خواهران و برادران کمتر باشد، میزان الگو برداری از یک دیگر قوی ‌تر خواهد بود.

خواهران و برادران مهربانی، بخشندگی و ایثار را از یکدیگر یاد می‌گیرند. آنها به یکدیگر می‌آموزند که باید در مواقع مختلف پشت هم بایستند و مراقب یکدیگر باشند. اعتماد به نفس و توانایی رسیدن به موفقیت را از هم یاد می‌گیرند و تلاش می‌کنند که یکدیگر را به بهترین شکل ممکن یاری دهند. به همین دلیل بسیار مهم است که در تربیت فرزندان خود دقت ویژه داشته باشیم و کودکان را به شکل کامل تربیت کنیم. این کار ممکن است در تربیت فرزندان بعدی نیز نیاز باشد تا حساسیت خاصی را در نظر بگیریم. زیرا خود به خود فرزند دوم از تجربیات فرزند اول بهره خواهد برد.