امروز در کهکشان

امروز در کهکشان: جوزپه پیاتسی، ستاره‌شناس، سیارک سرس را کشف نمود.

۱ ژانویه ۱۸۰۱، «جوزپه پیاتسی»، ستاره‌شناس ایتالیایی، «سرس»، اولین و بزرگ‌ترین سیارک منظومه شمسی را کشف کرد.

کشف سرس در پی کشف سیاره اورانوس در سال ۱۷۸۱ توسط ویلیام هرشل صورت گرفت. یوهان اولبرز، ستاره‌شناس آلمانی، سپس سیاره‌های کوچک دیگری را کشف کرد که جامعه نجومی آن‌ها را سیارک نامید.

پیاتسی، در حال جستجوی یک ستاره، به دنباله‌ای جدید برخورد کرد که ابتدا فکر کرد این یک دنباله‌دار است، اما اطمینان نداشت. تا پایان سال، با همکاری ستاره‌شناسان دیگر، شواهد کافی برای تأیید آن به عنوان یک سیاره را جمع‌آوری کرد.

چگونه پیاتسی به اکتشاف سرس پرداخت؟

در حین مشغول کار با فهرست ستاره‌های کاتالوگ خود، پیاتسی چیزی را که آن را یک ستاره کوچک توصیف می‌کرد، کشف کرد. او موقعیت آن را اندازه‌گرفت و همان شب بر اساس عادت خود، دوباره آن را مشاهده کرد و متوجه شد که حرکت کرده است.

ابتدا او فکر می‌کرد که این ممکن است ناشی از خطای اندازه‌گیری باشد، اما در تاریخ ۴ ژانویه، مطمئن شد که این واقعاً یک جسم جدید است؛ احتمالاً یک دنباله‌دار.

همان‌طور که روزگار آن دوران معمولاً بود، پیاتسی در همان روز به رسانه‌ها هشدار داد. خبر کشف یک شیء نجومی به زودی توسط رسانه‌های خارجی منتشر شد. در تاریخ ۲۴ ژانویه، پس از مشاهده این جرم آسمانی جدید برای ۱۴ شب متوالی، پیاتسی به تصمیم نهایی رسید و نامه‌ای به دو شخصیت حرفه‌ای در زمینه‌ی ستاره‌شناسی، یعنی “یوهان الرت بوده” در برلین و “بارنابا آریانی” در میلان، ارسال کند.

پیاتسی هرچند آماده نبود خود را به تعهدی نسبت به مشخصات این ستاره جدید بنماید، اما در یک پاراگراف از نامه‌اش به صراحت ابراز کرد که احتمالاً جسمی که مشاهده کرده است، یک سیاره جدید باشد.

سیارک سرس

تقریباً ۴٫۶ سال طول می‌کشد تا سیارک یاسته، مسیری حول خورشید را به پایان برساند. این سیارک در فاصله ۴۱۵ میلیون کیلومتری از خورشید واقع شده است و در یک مدار بین مریخ و مشتری گردش می‌کند.

در سال ۱۸۰۲، دیگر اجسام نیز در همان منطقه در حال چرخش بودند. سیر ویلیام هرشل این اجسام را به نام سیارک معرفی کرد. بنابراین، در همان سال، سیاره‌ی یاسته به عنوان یک سیارک شناخته شد، نه یک سیاره.
تا سال ۲۰۰۶، سرس به عنوان بزرگ‌ترین سیارک در کمربند سیارک‌ها شناخته می‌شد. اما با تشکیل دسته جدیدی از اجرام منظومه‌شمسی تحت عنوان “سیارات کوتوله” توسط اتحادیه بین‌المللی نجوم، سرس به‌طور کامل با این تعریف هماهنگ شد.

شکل کروی و ترکیب متفاوت سرس نسبت به سایر اجرام در کمربند، این نظر را ایجاد کرد که این جسم از دیگر همسایگان خود در کمربند سیارک‌ها متمایز است. حالا باور بر این است که سرس در زمان شکل‌گیری منظومه شمسی، حدود ۴٫۶ میلیارد سال پیش شکل گرفته است.

پژوهشگران معتقدند که سرس دارای یک هسته سنگی و یک لایه یخی است. برخی از علماء همچنین احتمال وجود یک لایه آب مایع درون آن را فراهم می‌کنند. این احتمال، سرس را برای دانشمندان معتقد به حیات فرازمینی، بسیار جذاب می‌سازد.

توضیحاتی در مورد سیارک سرس

سیارک سرس (به انگلیسی: Ceres) یکی از سیارک‌های کوچک در منطقه‌ی کمینور (Ceres) حلقه‌ی داخلی منظومه‌ی خورشیدی است. این سیارک، بزرگ‌ترین جرم آسمانی در منطقه‌ی کمینور و اولین سیارک کشف‌شده است که دارای شکل کروی است.

کشف و نامگذاری

سیارک سرس توسط جوزپه پیاتسی در تاریخ ۱ ژانویه ۱۸۰۱ کشف شد. این سیارک بعد از کشف به مدت طولانی به عنوان یکی از سیارات کوچک در سامانه‌ی خورشیدی تلقی می‌شد ولی با پیشرفت تحقیقات و بررسی‌های دقیقتر، در دهه‌های اخیر به عنوان یک سیارک معتبر و کلان با مشخصات جغرافیایی مشخص شده است.

ویژگی‌های جغرافیایی

1. قطر میانگین سرس حدود ۵۳۰ کیلومتر است.
2. سرس دارای یک لایه‌ی کوچک از یخ آب و حالت جامد آن است.
3. این سیارک دارای یک کوهستان به نام “آهو” است که ارتفاع آن به تقریباً ۴ کیلومتر می‌رسد.

تشکیل‌شناسی و ترکیب

• سرس احتمالاً از مخلوطی از سنگ‌های آهکی و آلاینده‌های آبی تشکیل شده است.
• آب یخی در ساختار این سیارک نقش مهمی دارد و احتمالاً لایه‌هایی از آب مایع درون آن وجود دارد.

مأموریت‌های فضایی

• مأموریت “داون” که توسط وکسون فضایی ناسا اجرا شد، به بررسی سرس پرداخت. این مأموریت در سال ۲۰۱۵ به سرس رسید و اطلاعات زیادی از این سیارک جمع‌آوری کرد.
• اطلاعات به دست آمده از مأموریت داون نشان می‌دهد که سرس ممکن است دارای مناطقی با تراکم بالای آب یخ باشد.

مشاهده از زمین

• با تلسکوپ‌های قدرتمند، می‌توان سرس را از زمین مشاهده کرد. اطلاعات به دست آمده از مشاهدات زمینی نیز به تحقیقات بیشتر درباره‌ی این سیارک کمک کرده‌اند.
• سیارک سرس به عنوان یک جسم آسمانی با اهمیت مورد توجه قرار گرفته است و تحقیقات در مورد آن به درک بهتر از تشکیل و تکامل سامانه‌ی خورشیدی و اجزاء آن کمک می‌کند.

معرفی کامل اپلیکیشن لینکدین را میتوانید در سایت ما مشاهده کنید.